Trage Wegenwandelingen ProMobiel

Werkgroep Trage Wegen-Promobiel-Transitie Klein-Brabant

Trage Wegenwandeling 16 november 2014

Wandeling over grondgebied Sint-Amands, Bornem en Puurs

Vertrek: kerk van Oppuurs, 9 km

Een twintigtal deelnemers wandelden mee met onze tweede wandeling. Etienne Vergauwen (duurzaamheidsambtenaar Puurs), Cille Blondiau en Bernadette Schelfhout waren de gidsen van de dag.

Etienne wees op het belang van voetwegen in bebouwde omgeving, aandacht voor trage verbindingen in ruimtelijke uitvoeringsplannen (project graanmolens), de nood aan een verkeersveilige fietsvriendelijke trage verbinding tussen Oppuurs en Bornem, het behoud en ontwikkeling van kleine landschapselementen langs trage wegen en de nood aan recreatieve lussen vanuit Oppuurs om te wandelen, te joggen, ...

Wat we onderweg zagen: vlasrootputten waarin vroeger het vlas bestemd voor huishoudlinnen, een vooroorlogse nijverheid in de streek, te weken werd gelegd, heel wat industriële landbouwpercelen (maïs en prei), Zwarte Els, de stoomtrein, de historische Calsterhoeve en Wilgenrijen. Wilgen hebben een bijzondere waarde voor het voortbestaan van steenuilen, bijen (wegens eerste bloesem) en vleermuizen.

Trage Wegenwandeling 19 oktober 2014

Centrum Bornem naar overzet Weert

Buurtwegen 34 & 115

Op de Vlaamse ‘dag van de Trage Wegen’ organiseerde werkgroep Trage Wegen (promobiel-transitie Klein-Brabant) haar eerste Trage Wegen Wandeling. 

We waren met meer dan 30 deelnemers. 

Het was een prachtige dag en fijn gezelschap.  

Cille Blondiau gaf een uiteenzetting over de geschiedenis van het kasteel van Marnix De Sint Aldegonde en het veranderen van de loop van de Oude Schelde naar de (huidige) Schelde. 

Ze verhaalde ook over het ontstaan van het Sas van Weert,  de opdrachtgever Pedro de Coloma en het belang van het Sas voor de streek. 

Haar verhaal werd aangevuld met anekdotes van de deelnemers, over processies, de nonnenschool, appelboomgaarden en Duitse soldaten op het kasteel. 

Pol gaf deskundige uitleg inzake de juridische status van de al dan niet afgesloten wegen die we onderweg tegenkwamen. Cille liet ons kennismaken met de plantenrijkdom langs de weg.

Monique de Ryck zorgde voor een toepasselijke tekst…

  Parabel van de veerman. 

                                                                                                

Hij noemde zich de veerman van de laatste oever.
Hij  wachtte met zijn bootje en vertelde soms van de overkant.
Hij zou de mensen kunnen overvaren, iedereen die wilde, die in hem geloofde.
Er lag een verre glimlach in zijn ogen en vrede in zijn woorden, vrede zonder einde.
Maar, hoe zou hij kunnen overvaren?Hoe wist hij dat er een andere oever was ?
En dan nog met het bootje van een visser, naar een oever die niet zichtbaar was ?
Er groeide spot en wrevel, vijandigheid en weerzin rond zijn tengere figuur.
Hij werd bedroefd en hard en vreesde voor het ergste.

Op een donkere avond zijn de mensen teruggekomen. Zij hebben hem van de kant geduwd.
Zij dachten : nu zal het uit zijn met zijn dromen en met zijn overkant.
's Anderendaags is alles weer normaal verlopen.
Er was geen veerman meer, geen die van de overkant vertelde.
Alleen zijn bootje is daar blijven liggen, het bootje van de visser.
Het is nu oud geworden, ligt al eeuwen aan de oever vast gemeerd.
De kabels zijn verroest, de loopplank ligt gebroken.
Er zitten scheuren in en barsten.
Wie durft er nog mee naar de overkant ?

Maar in zijn boegbeeld en zijn lijnen zit nog het heimwee naar de volle zee.
Het ligt nog altijd gereed om te vertrekken voor iedereen die wil en die gelooft.
Elke avond komen mensen samen aan de laatste oever.
Zij staren naar de onbekende verte..., waar is de tijd toen hij nog bij ons was ?
Het leven op het land heeft hen nooit bevredigd.
Zij hebben veel gezien, veel meegemaakt, veel geleden, veel genoten.
Maar, aangekomen op de laatste oever, zoeken zij de veerman van weleer.
"Zou hij niet terugkomen ?"
Als deze oever bestaat, dan moet er ook een andere oever zijn...
Zij staan en kijken en verlangen...
Zij gaan, ten einde raad, met zijn allen op het wankele bootje.
En als zij rond de tafel zitten in de kleine kajuit, en weer elkanders leven delen, het goede en het slechte, dan is het of zij in elkanders ogen weer de verre glimlach van de veerman zien.
Zijn vrede zonder einde is hun deel geworden.
Als ij door de patrijspoort kijken, komt de andere oever zachtjes naderbij.

Manu Verhulst "Uit handen geven

Weg nr 115 in de ATLAS der BUURTWEGEN werd afgesloten…. 

Danny Vandemoortele sprak over de stand van zaken in verband  met  het opnieuw in gebruik nemen van het veer.Bornem-Weert 

Hij gaf ook uitleg over alternatieve technieken voor veersystemen die hij bestudeerd had.